De Gids. Jaargang 157

[p. 654]

H.H. Ter Balkt
De overeenkomsten tussen mij en de mispel

De overeenkomsten tussen de mispel en mij zijn vele
Ik heb geen vijf vlaggetjes en de mispel wel

De mispelbloem woont in zijn landgoed van blad,
in de nissen van mijn tanden schuilt al aarde

Alles aan de mispelboom is eerbiedwaardig,
hij is, ooit, zijn wortels optillend, over de berg verschenen

met zijn klassieke doornen, zijn attische
bloesem en zijn ouderwetse lekkernijen

Hoe kan ik tegen de mispelvrucht opboksen!
Hij kent de zin van het leven, de zekerheid

waar de appelvink op hamert en de koolmees;
al zijn takken zijn verder stromende rivieren,

ik was afgeknot ijs, de adem
van de wereld toverde mij in een ijspegel om

hangend aan de mispelboom
in de hakhoutwal op de mookerheide

Ik had mijn doornen ingeklapt en
mijn waarheid lag ongewenst eetbaar in het gras,

in mei, de onstuitbare maand
Eeuwenoude waarheden begraven op de mookerhei!

[p. 655]

 

Mei is de toverspreuk over de winter,

 

de doorn is de waarheid over het blad

 

 

 

maar de vrucht, ongewenst of langverwacht,

 

ontsnapt aan alle velden, alle rivieren, elke waarheid

 

 

 

Ik ben gebronsd en bros door de zon

 

De mispel snakt naar de rijping en naar mei

 

 

 

Dat is de reden waarom

 

de mispel mij was, ik de mispel was

uit: In de kalkbranderij van het absolute, 1990