De Gids. Jaargang 156

[p. 994]

Stefan Hertmans
Verwensing van de klok

Je hebt het glas niet stuk
gegooid omdat je lippen beefden;
ik heb dit drinken stuk gewenst
omdat niets mogelijk meer was.

Je kunt iets zo hard willen
dat de dagen sneeuwen in je hoofd.
Wijzers van klokken, slingers in
smalle lijven, adem is

haperen tussen wat even komt
en nu al was. Je kunt de
cijfers lezen in mijn huid.

Morgen sta je te luiden als
een oude liefde op de gang.
Met elke slag meet je
het breken van verlangen.

Stefan Hertmans, ‘Verwensing van de klok’
In: Verwensingen, Meulenhoff, Amsterdam 1991