De Gids. Jaargang 156

Apropos

Het nieuwste spelletje op de televisie heet ‘Op leven en dood’. De spelleidster legt het publiek op de tribune en de kijkers thuis twee ernstige ziektegevallen voor. Omdat de financiële middelen beperkt zijn, kan slechts een van de twee patiënten worden behandeld. De vraag is: wie van de twee?

De zaak van de zieken wordt verdedigd door hun meest nabije familie en/of hun doktoren, die door het publiek aan de tand worden gevoeld over de ‘ernst’ van hun geval. Op basis van hun antwoorden beslissen de mensen in de zaal wie geholpen mag worden en wie verder kan verrekken. Het winnende ziektegeval mag naar de tweede ronde, waarin het spel opnieuw wordt gespeeld.

Met ingang van dit televisieseizoen kan iedereen dus doktertje spelen. Dat is op zichzelf misschien niet zo verbazingwekkend, want sinds het publiek mee mag doen in praatprogramma's, is het hele volk in één klap gepromoveerd tot deskundige. En dat door dit soort programma's het leven in snel tempo wordt beroofd van al zijn intimiteit, wisten we ook al. Wat wél verbaast, is dat het programma niet door spelletjesgrossier rtl4 wordt gemaakt, maar door de ncrv (met subsidie van het ministerie van wvc!). Ook stond ik ervan te kijken dat de presentatie in handen is van Violet Falkenburg, wier ingetogen en intelligente optreden haaks staat op het karakter van ‘Op leven en dood’.

Ik ben nu voorbereid op alles. Ook op het programma ‘God wikt, de Mens beschikt’, dat de eo met ingang van volgend seizoen zal gaan uitzenden. Hierin zal Zijn Woord van begin tot eind kritisch worden doorgenomen en mag het publiek het laatste woord hebben over kwesties als: heeft Hij wel genoeg tijd uitgetrokken voor de Schepping? Was het niet slimmer geweest een blinde darm of een amandel te nemen in plaats van een rib? Heeft Hij driftkikker Mozes niet te streng gestraft door hem de toegang tot het Beloofde Land te ontzeggen? Had Hij niet een wat assertievere zoon naar de aarde kunnen sturen in plaats van zo'n softie? Waarom heeft Hij geen dinosaurussen geprogrammeerd voor de Apocalyps?

Vele programma's later, wanneer Gods verhaal op een even democratische als deskundige wijze is gewikt en gewogen, is het moment daar voor de Grote Vraag: heeft God het niet lang genoeg voor het zeggen gehad? Wordt het niet tijd dat Hij het eeuwige met het tijdelijke verwisselt en zijn onsterfelijkheid overdraagt aan de Mens? Voor het publiek geen moeilijk te beantwoorden vragen.

- Maarten Steenmeijer