De Gids. Jaargang 156

[p. 134]

Maarten Doorman
Twee gedichten

Wie op een halte staat

Soms vertil je je nergens aan.

Op een ochtend eens een standbeeld gebracht
tot lijn 7. Op de halte laten staan.
In een coffeeshop afgewacht. Na een tijdje
kwam er een kraan
want wie op een halte staat moet opstappen.

Het was een nimf van gewapend beton.

Gerede handhaving
meende zelfgemaakt oxymoron
te bestrijden door op transport te stellen
maar kraan ging kapot. Er kon
nog van alles gebeuren, maar nee.

Dus ik liefdevolle domme mannetjesputter

gedwee weer naar meid,
huis weer in met loper, als man verkleed
een uitzondering van onvolkomenheid
maar met ongebroken rug, zonder bekeuring
en niet weggeraakt.

[p. 135]

Hoekwachters

Ze wachten op minstens 2 trams tegelijk

de hakkenlichters

die tussen twee wallen

hun zwaargeestige momenten staan te kauwen,
op minstens 2 trams die in vereiste richting
met de bel mee gaan.

Ze wachten als doodgetrapte ballonnen

deze pikstekige vrouwspersonen
en de mannen aan toonder,
even onbedaarlijk als schaamteloos staan ze daar
in de beklemming van hun natte jas
weg te raken. In portieken gedrukt
tegen de regen vraagt hun ongeduld
toch verhuld om uitstel van bestemming:
met lege tas willen de hoekwachters liever
de tram niet in.

Wat doe ik ik hun plastic zak?

- een föhn die kastanjegeur blaast
een brilmontuur van konijnebout
een schubje zeemeermin
en een nieuw papiertje voor maart (de weekends
uitgezonderd), een spijker een mes en een touwtje
een vies vloekblaadje een stukje
zuidelijk halfrond en een eigen houtje
voor het bijten. Een 45-
strippenkaart voor lijn 1 t/m 100.