De Gids. Jaargang 156

[p. 133]

Hugo Pos
Nestoriaanse kwatrijnen

Bedenk m'n zoon dat alles wat gebeurt
de keur van vroeger draagt en wij op onze beurt
het snoer van morgen rijgen. Niets is waar,
en wat eens waar was is niet waar gebeurd.

Angst

Als kind al wist ik water stroomt omlaag.
Eens, vele jaren later, koortsig in mijn kamer
keek ik naar buiten: water rees omhoog.
Dat is het dus dacht ik en schrok me dood.

*

Veel trammelant, ik had niet in de gaten
dat ieder pogen faalt om af te maken
wat al een einde vond. O, 65 plus,
bij elke halte is een schim mijn baken.

*

De maan gaat schuil achter de heuvelrug,
Du Fu, m'n speelman, ‘waer bestu bleven?’
Ik lees je verzen, maar de kleur, de gloed,
zijn op de loop gegaan, ver weg gedreven.

*

Voordat ik afreis, Charon, heel licht, handbagage,
de boedel opgedeeld, de leeftocht weggedaan,
gun mij een laatste blik als zwermen ganzen
in V-formatie naar het Zuiden gaan.