De Gids. Jaargang 155

[p. 657]

Ron Elshout
Drie gedichten voor H.^*

Het rode boek

Ofschoon ik er ben, leest zij,
lieve lezende, leest langzaam
ademend het rode boek,

het donkere ligt als een steen
op tafel, nabij het geledigde bord,

lamplicht raakt haar schouder,
haar, gebogen arm, waarin
op wit servet het rode boek;

bijna ben ik er niet, maar
ik voel de tinteling in haar
vingertoppen waarmee zij de
woorden raakt, hoor de rieten
stoel die niet kraakt,
‘het zwarte ademen van de nacht’,

ontvreemd ik je aandacht?

Alsof zij nog iets proeft,
zij slaat een bladzijde om,
haar mond vertrekt.

‘Liefste, laten we drinken
samen het rood.’

* De citaten komen uit het rode boek Verzen van Herman Gorter.

[p. 658]

Het groene boek^*

De stilte zinkt in je weg, zie ik
van hieruit, je ogen boven
de horizon van het boek; niet

gericht op de regels, ingekeerd

luisterend naar de weerklank
van de woorden, de vereeuwigde
bladzij die juist nu langs je vinger
dwarrelt. Ik moet mij vergeten,
ieder woord komt er op aan.

Dat ik je met éen vingerknip
van de woorden ontdoe;

jij, ontdaan; eerst dan sla ik
mijn armen om je heen, lees met
je mee ‘Geen groter schrik
dan onbespied gewaand,
geritsel van een mens’,

- laat ik je ongemoeid.

* Het groene boek is Het zinrijk van Chr.J. van Geel; het citaat daaruit staat op p. 80.

[p. 659]

Mint

Zo neemt de enige vrouw
de gedaante van een meisje,
bedachtzaam hurkend,
haar zoekende hand, ingekeerde
blik, een kind dat bloemen
plukt; open als -

Ik zoek niet de strelingen,
de verzilvering, de lediging
in haar ogen, - het bittere;

steeds is er iets van zijde
waarin ze me ontsnapt.

Kruizemunt.

Later sla je het laken
om en heb ik je
lief.