De Gids. Jaargang 154

[p. 997]

Harry Mesterom
Drie gedichten

Marco Polo in Jakarta

Door het raam zag hij de flamboyant
het opnemen tegen de kleuren van
de nationale vlag die bloed en tranen
wiste van het verhitte vergezicht.

Merdéka, mompelde hij onderdrukt
in een vloek en een zucht, en zette
woedend de airconditioning af.

Van het balkon schatte hij de afstand
tot het gloeiende dak van de taxi
die beneden wachtte, zo groot als een kakkerlak.

Merdéka: vrij, onafhankelijk

[p. 998]

Oud-Indisch gast

Een slapende vulkaan verhief zich
moeizaam boven het buffet. Een zwetende
sawah verbleekte boven zijn bed; een olifants-
poot als paraplubak, en het was maar een stap
vanuit die verzengende hel naar de hal.

De koperen ploert verschrompeld tot schemer-
lamp op de vensterbank. Zijn levensavond
beschimmeld als een vergeelde wajangvoorstelling.

Soms werd hij wakker 's nachts, drijfnat.
alsof hij in een film gespeeld had
naar een boek van Joseph Conrad.

[p. 999]

Het offer

Apen stalen de offergaven, nog
vóór de goden de tempel betraden.
Bloemen, fruit, fijne vleeswaren,
door de mooiste vrouwen aangedragen
op platte schalen, in slanke vazen,
niets was er meer te vinden van
hun gading. Dagen lang duurde de
klaagzang die toen als een onweer
losbrak, of er nooit een eind aan
kwam. Bomen werden met takken
geslagen. Water barstte uit in
tranen. 's Nachts laaiden hier en
daar vuur en vlam zo hoog op,
dat het was of de maan werd gebraden
op een met kokosolie overgoten,
in woede ontstoken bergtop.