De Gids. Jaargang 154

[p. 568]

Kreek Daey Ouwens
Ter ere van Anna

Ik zou, zei Anna, willen wonen
in de lucht
waar borsten drijven,
reuzinnen liggen,
het haar naar buiten uitgekamd,
kaarsrechte scheiding als een snee.

Ik zie mijn zusje boven mij.
Daar gaat ze,
vingers uitgespreid.

[p. 569]

 

Langzaam, niet gehaast,

 

volgauto's

 

als in een slapstick.

 

 

 

Op de grond schoffelt een man.

 

 

 

Rozen

 

hebben geen beenderen.

 

 

 

Ze buigen voor de wind.

[p. 570]

 

Mijn moeder draagt een hoed.

 

De rand vertoont sporen van stof,

 

weloverwogen kaal.

 

De zon verlicht.

 

De zon maakt haar een clown,

 

slordig,

 

oneindig teder,

 

rose.

[p. 571]

 

Anna steekt haar voet in de

 

stijgbeugel,

 

 

 

‘Zie, kijk, hoe, waarom en wat’,

 

 

 

van binnenuit komt ze te weten

 

waar ze hierbuiten naar bleef raden.