De Gids. Jaargang 154

[p. 122]

Max Niematz
Drie gedichten

Vlieger

Surfers ijlen aan de wind,
wandelaars-allerwege prikken
hun blaren in het gras. Blauw
van een plastic zonneklep filtert
neer in de zenuwbanen. Blauw
penetreert de hersenkwab.

Hoog boven de zomerdag staat
de vlieger te excelleren, weer-
strevend hand en streng, die
zich tegen hem keren. Wee als
het nylon brak. Blauw de borst,
waarin Icarus zou landen.

[p. 123]

Unica

voor A.D. Copier en L.F. Rosen

Zijn vitrine staat mij bij,
met zijn vijf glazen,
vanwege hun vormkracht,
als een aanhechtingsspier
gearticuleerd, dan weer herfst-
draad-omsponnen, braaksel
gebottled in goudlustervaten,

blauw-iriserende flaconnen,
de een galblaas, de ander
lebmaag, maar alle de blazer
zijn adem geklonken in
hun zielen, niet te genaken
karaktervast, gestolde
wilsbeschikking, daden in glas.

[p. 124]

Relicten

De laatste tram is voorbij,
de eerste moet nog gecreëerd.
Alles hier verkeert in adem
nood, asemmer en lauwe
stoof stammen van weleer.
Vriendin, vraag ik, is Thebe
al gevallen? Een spijtige

beaming gaat door haar oog.
Alsof wij vonken waren,
ternauwernood nog gaande,
as, die in de bouwvallen dooft.
Relicten zijn wij en schier-
bestaanden. Niets zo stil, of
een knispering kust ons dood.