De Gids. Jaargang 153

[p. 751]

Y. Né
Vier gedichten

Post

zeldzame vlinder is dit
bericht uit de open wond
na het afscheid een muil

nooit zo een omslag kreeg ik
om een relaas dat inbrandt
in het merg papier - een

mare is meest met 'n ruitje
niet veel soeps vol nagels
voor een kruisdood - op de top

[p. 752]

Geverfd

Was alles maar van verf
Dan was de wereld niet zo dik
Niet zo geblazen vol - of wel?

Als de wereld net zo dun was
Als geluk, zodat je 't linnen nog kan zien
En alle dingen niet zo eenzaam staan

Omdat de schilder 't al verbindt, dan
Zou ik transparanter zijn - of niet?
Dan vond ik nektar als vleugelige

In de stilte van zijn bloem

[p. 753]

Vensters

Als de schemering komt stop ik
Alle gaten toe, opdat ik niet die dode
Blik van lege ogen tref, peilloze
Diepten van verboden binnenwerk.

Grote zwarte meren breken
In mijn witte stilte, ruimte, rode klok.
Zij vormen het bonzen om tot tikken
Op de glasdeur van een dood. Ik mag niet

Toestaan dat hij mij doortrekt, oog
In oog komt met de wilde vogels van mijn
Eden, dat ik hoed voor afval in de
Laagte. Zolang wij samen duren

Span ik linnen voor die ogen
Die lokken, tot ik via achterdeuren
Kom. Er is maar één manier: jou
Recht onomwonden in te kijken.

[p. 754]

Roodkapje

de weerstrevige
wolf in mijn wezen
lokt me met de stem
van eenvoudige lieve
grootmoe - nabij - slikt
ons - tweeledig - in

maar onder zijn dak
zit nu mijn dak in
zijn wezen - ik zorg
voor tumult - gelach
valt tegen de deuren
- alles wanhoop - maar

behelst niet elk
gebaar een toverspreuk?
gejaagde - jager - zij
keren via lichtere wegen
weer - een witte wolfshond
likt mijn voet