De Gids. Jaargang 152

[p. 890]

Ron Elshout
Twee gedichten

Orpheus' bloedende voet

Gaande, weg tussen de bomen,
door de woekerende braamstruiken

klinkt zijn zingen, zijn door-
drenkte voetstap, zijn schreeuw:

Deze dood is niet dood.

En die vlieg die daar vliegt?
Die verheldert de nacht.

En het meisje? Ach,

zij droomt hem, het is háar
denken dat ziet hoe aards

hij wordt als hij door zijn knieën
gaat, de zijn rug verminkende

stilte - ademloos - en terloops:

zijn bebloede voet.

[p. 891]

Study for portrait of Francis Bacon

Het zijn de weke geknede schedels
die hem besluipen. ‘Je ziet ze niet,

jíj niet - maar ik zie ze. Ze jagen
me op. Ik moet -’

Maar het weten is ontstellend, het sfinx-
achtige lachje van de gezichtsloze sfinx,

Oedipus' doorboorde voet, zijn lekkende schoeisel,
en dan het antwoord op het raadsel: De mens.

Het mes treft altijd doel: het langzame
rode sijpelen uit de vlezige rug, zelf-

portret met geschonden oog.
Niets is vanzelfsprekend, ook niet

de zwevende engel nabij de drempel.
Misschien het lokkende zingen van de

verminking dat hij te lijf gaat. Hij moet.