De Gids. Jaargang 152

[p. 390]

Anton van Wilderode
Zeven kwatrijnen
Mei van Herman Gorter herlezen

Van welke blijdschap zingt de merel mij
hoog uit de hoogste boomtop in de rij
des avonds een segment van zijn getijden -
waarbij ik mij in deze mei vermei.

*

Hij had de taal lief om de poëzie
in haar verdiepingen verborgen, die
hij met talent ontdekte en ontdelfde
en toedekte met beeld en melodie.

*

Soms liet hij zich beroezen en bekoren
door vergelijkingen en metaforen
en schouderklopjes voor het mooie rijm.
En toch en toch, ‘zijn stem bleef in mijn oren’.^*

*

Hij zag een Holland dat nooit echt bestond
maar dat hij, op de goedbewerkte grond
van zijn verbeelding in de diepste lagen
uit kinderjaren eerder, wedervond.

*

* Mei, tweede zang, slotregel.

[p. 391]

 

Vol stille plekken zijn gedicht, - met schuine

 

invallen van licht, beloken tuinen,

 

bongerds in bloesem, witte zilvermist

 

en kantwerk van de zee tegen de duinen.

 

 

 

*

 

 

 

Zijn boek op de plank in een hoek

 

is niets méér dan gewoon een boek

 

maar het heeft mij een blijdschap geschonken

 

die ik nergens vind waar ik zoek.

 

 

 

*

 

 

 

De dagen worden klemmender en korter,

 

de rozenhaag verpulverde en dorde,

 

maar met mijn ogen toe houdt alles stand

 

zoals het werd beschikt door Herman Gorter.