[International Writers Festival]
International Writers Festival: het was oktober en Indian Summer in Toronto. Salman Rushdie zat lichtschuw toe te kijken hoe de egootjes overkookten en de podiumdrift hoogtij vierde. We spraken over boeken en het belang van schrijvers die met een been in het Oosten, en een been in het Westen, als brugfiguren kunnen functioneren. Begrip was een sleutelwoord. Wat me is bijgebleven: de geloken blik onder zware oogleden. We zouden elkaar in mei weerzien voor het
pen-congres.
Dat kan nu niet meer omdat we zijn veiligheid niet kunnen garanderen, en we alleen maar kunnen hopen dat de moordenaars hun slag niet kunnen slaan, wat Allah verhoede. Dit is de verschrikkelijke twintigste eeuw. Even op een rijtje zetten: censuur, boekverbranding, schrijvers verbannen of gevangen zetten, laat staan vogelvrij verklaren is barbaars. Er bestaat geen geloof, overtuiging of gevoeligheid die hiervoor als excuus kan gelden. De grenzen van de tolerantie zijn zo grof overschreden dat wie zwijgt medeplichtig wordt. Gedenken wij de ‘gematigde moslims’ die in Parijs demonstreerden met een bord waarop stond: ‘Au secours Voltaire, delivrez nous des Ayatollah!’
Laten we voor een keer de grote woorden niet schuwen, er is maar een klein beetje moed nodig om ervoor te zorgen dat Salman Rushdie, in levenden lijve of niet, alomtegenwoordig blijft, en geen enkele Vermaledijde een volgend boek als slachtoffer kan uitzoeken. - M.v.P.
Auteursrechtelijk beschermd