De Gids. Jaargang 151

[p. 859]

G.J. Resink
Twee gedichten

Tussen vijf en twaalf tonen

Het ouderlijk huis werd dikwijls doorzongen
met klanken van piano en gamelan
en 's middags en 's avonds luidde er de gong en
zorgde er zo voor dat ik aan tafel kwam.

Slechts malam Djoemaät, lees ‘vrijdagnacht’
zwegen de tonen der metallofonen:
een taboe - voor klavier niet uitgedacht -
om door stilte eerbied voor Allah te tonen.

Muziek van het Yogyase vorstenland,
hoe kwam in contrapunt je polyfonie
tegemoet aan mijn geliefde Debussy
in een zeventientonige harmonie
van een bijna onwerelds oerbestand.

[p. 860]

Uit toeren en famille

Nachten met volle manen toen ik nog
kind was en we in de auto gingen toeren
met open kap, hoe word ik soms bezocht
door de gevoelens, die ons toen doorvoeren
als we heel in de verte de contouren
zagen van de tjandi's van Kalasan
en van Prambanan en van Plaosan -
namen vol van die a's, die nog ontroeren.

Wat wisten wij van Ciwa's en van Buddha's
en van hun drie-ogen en van hun stupa's
meer af dan dat zij godsdiensten verbeeldden
welke gewoon de tolerantie deelden,
die nog steeds voortleeft onder de Javanen
en dat al langer dan twaalfduizend manen?