De Gids. Jaargang 151

[p. 656]

Ron Elshout
Drie gedichten

IJsvogel

Aan mij voorafgaand

de hand die de slapende
wekt op zoek
naar de zwaan de water-
spiegel stukslaand door het donzige
ijs

in het gemarmerde water

versplinterend spiegel-
beeld van witte vogel naar
het ijzige landschap
drijvend

daar ook een luchtbel mijn vuist
met niets erin dan dit gedicht

stijgend

[p. 657]

Fossiel van een paard, messel-groeve

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het
lederen lijkt uit het veen, beteugeld,
de niet gesprongen sprong van het fossiele
paard

- men ontdekt een slang: loze komma wervels -
het magere gebeente echter, de hoeven
te leeg voor het machtige afzetten in
het niets, het ontbreken van vleugels,
de hoef die het gras niet meer raakt.

Dreef hij maar voorbij met ongeloof-
lijke snelheid - schreef hij zich in steen.

[p. 658]

Zoon, kijkdoos

Voor Gijs

Er was licht. Zijn schedel die een doos
werd. Rood doorschijnend fontanel
maakt uitslaande brand in zijn
met lijm en schaar geschapen wereld.

Mooi vindt hij het allesverterende
vuur dat hij stevig vasthoudt -
lekt daar roods uit de bodem

was ik zijn handen - uitgespeeld.