De Gids. Jaargang 151

[p. 450]

Huub Beurskens
De bloemen

De bloemen

‘De bloemen -!’ Natte tafel, natte
scherven. Je volgelopen oog. ‘Ze hingen

te zwaar.’ Aan wat? We neigen zelf

naar alle kanten zonder randen
van ons overeindzijn af. We lieten
der kelken hemelen verwolken
tot plafond. Ze gingen erop liggen,
tot een van ons hun spiegel zag,

een grafzerk vond. ‘Hou me vast!’ Ik
sta met gesneden handen... ‘Nee, kom

maar, met je mond.’