De Gids. Jaargang 151

[p. 448]

J.J.A. Mooij
Drie taferelen

IJzel

Licht was die nacht tot stof geworden,
die langzaamaan het land beving.
Gebannen in kristallen orden
omsloot het ieder ander ding.

Weldra bezweken de eerste takken;
't gekraak beduidde wond na wond.
Als glinsterende reuzenslakken
vond men ze 's ochtends in het rond.

De struiken nochtans en de bomen
leken verheerlijkt opgenomen
in 't element dat hier verscheen -

tot, na een glorie van drie dagen,
de resten nog als wrakken lagen,
naakt, in de diepte om ons heen.

[p. 449]

Eucalyptus globulus

De stam: een lange rol karton,
zo dor en droog. De flarden leren
niet anders, want ook zij verweren
in 't harde branden van de zon.

't Leek de natuur niet echt te deren
tot zij op 't eind zich nog bezon,
daar zij niet doelloos off'ren kon
dit streven en gerekt ontberen.

En zo ontplooit zich 't weeld'rig schuimen
der verre, buitenaardse pluimen.
De hemel blijft onaangedaan
en schijnt aan wonderen te wennen.
Maar wanneer kleine wolken gaan
is er een schaduw van herkennen.

Polderlandschap in zeeuws-vlaanderen

De dijken houden 't land verdeeld,
laag, met hun wimpelende bomen
schuin in 't gelid; maar zij omzomen
de rechte akkers, waar men teelt
in geel, bruin, groen. 't Gebied verheelt
dat ergens nog een kreek kan stromen.
Een schilder had het kunnen dromen,
dit vlakke mijlenverre beeld.

De zon werpt plots'ling gouden plekken
verspreid over het landschap uit,
dat nu volmaakt schijnt in de lijst.

Maar des te zwarter ook verrijst
't verkoolde loof waar 't oog op stuit:
één veld voor een cordon van hekken.