De Gids. Jaargang 151

[p. 438]

Arjen Duinker
Zes gedichten

I

Ik leef tussen de bomen
En het gekrijs van torren.
Ik rook een sigaret.

De hete wind met zijn vier kleuren
Die de liefde draagt
Zwerft tussen de bomen.

Waaier van leven!

Waaier van dood!

Ik rook sigaretten.
En temidden van de bomen
Onthul ik mijn gezicht.

De torren krijsen.
Alleen de verliefde wind
Draagt vier kleuren en pijn.

Waaier van leven!

Waaier van dood!

[p. 439]

II

De aarde en de lucht.
Zijn twee diamanten.
Vogels van zeewier,
Als de zon vertrekt.
Kristallen vogels,
Als hij opkomt.

De aarde en de lucht
Zijn beide arend.
Ze jagen elke dag
En elke nacht.
Rood stof,
Sap van stenen.

De aarde en de lucht
Zijn twee diamanten.
Als de zon
De zee beroerend,
Met haar ijzige staart
Van fonkelende veren.

[p. 440]

III

Ik hou van de schreeuw.
Ik hou van het licht.
Ik hou van de vlinder.

Ik heb geen zin me te verschuilen
Of ingewikkeld te schrijven over iets dat simpel is.
Ik hou van de tijd.
Hij is van iedereen.

Ik ben geboren in een kleine stad.
Ik droom van grote steden.
Ik droom van dorpjes die ik nooit heb gezien
En van het onbekende water.

Ik koester het licht en de vlinder.
Ze zijn zichzelf en werkelijk.
Ik klamp mij vast aan de schreeuw.
Hij is het hart van de aarde
En van iedereen.

[p. 441]

IV

Je mond is de maan.
Je ogen zijn geheim.

Jij komt plotseling
En verwondt niet.

Je mond is de maan.
Je ogen zijn geheim.

Jij eet sinaasappels
En amandelen.

Je mond is de maan.
Je ogen zijn geheim.

Jij streelt me
Als mijn liefste.

Je mond is de maan.
Je ogen zijn geheim.

[p. 442]

V

Hier, de zon, tintelende aarde,
Schaduw van salamanders, het slapende riet,
Doek van insekten.
Jij naakt.

En de torens!

En de fonteinen!

Hier, de nacht, gloeiende as,
Schaduw van cypressen, dansende ogen,
De krekel.
Jouw borsten.

En de torens!

En de fonteinen!

Hier, naakte wind, glinsterend water,
Schaduw van gieren, hese stemmen,
Diamanten waaier.
Jij naakt.

En de witte torens!

En de groene fonteinen!

[p. 443]

VI

Jou roep ik, blauwe spreeuw,
Jij met de blauwe veren, blauwe ogen, blauwe snavel.
Onvoorspelbaar als een nacht op de markt.
Beroemd als mijn stad,
Blauw als de schalen en de vazen en zeer verschillend
Van de taal en het denken.

Jij bent geen symbool.
Jij bent geen verklaring,
Want niets is jouw verklaring.
Kleiner dan de rode wouw en groter dan de gele kwikstaart.
Wonend in mijn ziel eet je de meikers.

Jij bent dat menselijk leven
Dat niet bestaat in mensen.
Jij bent die tegenspraak
Die mensen zien in van alles en nog wat.
De lucht is blauw. Jij bent blauw.
De aarde is donker.
Donkere vogels zijn donker.