De Gids. Jaargang 151

(1988)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 436]
Peter Zonderland Drie gedichten Italiaans tafereel kijk daar wordt het water te hoop gejaagd in een woud van golven wie er glimlacht is al verdronken oude verf in nieuwe verf maar de wilde zwemmer ziet nog geen moeder in de zee. een ondubbelzinnig jachttafereel dus? hij probeert zich blijkbaar te verstaan met zijn rondzingende stem - hoe hij je aankleeft je hem zijn lot van het gezicht leest * als dan zo plat getoond wordt kan misschien ook geschreven dat de adem hem het hart beneemt. dat uitgebrande hart alweer die welbespraakte vrijbrief voor machteloze gebaren geef hem maar die blinde aan het roer te lezen jij kent dit verhaal van het gladde wastafeltje waarop haar stift steeds uitglijdt toch al in een van de vele onfortuinlijke versies - spreidt zij haar armen glijdt hij afgeschreven onder haar waterspiegel

[pagina 437]
Bron niet dat hij bronnen slaat hij slaat eerder wonden (hij stelpt het bloeden wel hij hecht als de dokter in de zaal maar de ademloze zuster vindt hij niet meer terug tussen haar geïmproviseerde bedden) gaten slaat hij waarin hij tussen twee stappen zich wegmoffelt tot zijn automatische piloot hem met de pijnstiller dat onderweg ook een thuis is als hij zijn vluchtschema maar in acht neemt stil laat vallen waar de grijze horizon het water raakt slaat hij een gat dat hij op eigen kracht weer dichttrekt steeds verder de diepte in boort hij bronnen aan niet dat hij ze zelf slaat