De Gids. Jaargang 151

[p. 203]

Jan Kostwinder
Drie gedichten

Insula Dei

Hoe is het, ondergedoken? Droomde je
van waar ze apen uit de bomen schoten?
(Geef me 1000 metaforen om iets van je
aan te duiden: alle zal ik ze gebruiken.)

Die er niet is, is in ons midden
als een onbezette plaats aan tafel.
- Hij heeft de ogen van Agge,
zegt mijn tante. Suker om de krule.

Je liep over de gang in zebrapak.
Insula, Insula Dei - het mooiste
vleermuishoofd had jij.
Over het tuinpad naderde een vrouw

met een kleine jongen op haar arm,
je zag het door het kelderraam.
Haar rokken waaiden op.
De oorlog was voorbij.

[p. 204]

Kleine verandering

Dit landschap is leeg, want gebrandschat.

Rood bedruppeld heeft het geen vorm
dan die van de dood, engel

van lood. Kleine verandering:

Anselm Kiefer maakt de voren in de aarde
nog wat dieper. Niet eerder viel het beeld

zo samen met het ding.

[p. 205]

Grondgas

Wie rook het grondgas

en zag Hermann's sporen
in de voren, dode varens

achter glas? Anselm Kiefer

lacht, het hout vermolmt
onder zijn handen.

De moeren branden.