[Begraven]
Het was een Nederlands-hervormde familie in het Zuidlimburgse dorp Itteren niet toegestaan haar dode op het rooms-katholieke kerkhof te begraven. Een ander kerkhof was er niet. De dode moest maar naar Maastricht, meende het kerkbestuur, omdat een niet-katholiek onmogelijk begraven kan worden in gewijde grond.
Wat ik theologisch graag eens uitgezocht zou zien: hoe diep reikt de wijding van kerkhofgrond eigenlijk? Tot op welke diepte kan men nog spreken van gewijde aarde? Bestaat er wat dat betreft zo iets als exterritoriale aardlagen? Of strekt de heiliging zich dóór het inwendige van de aarde uit naar de overkant, waar onze tegenvoeters wonen? In dat geval moet ik het kerkbestuur van Itteren toch ernstig waarschuwen: het is volstrekt niet uitgesloten dat er op dit moment in Nieuw-Zeeland een niet-katholiek begraven wordt in de gewijde aarde van Itteren. Erop af, vrome mannen! - W.K.
Auteursrechtelijk beschermd