De Gids. Jaargang 148

[p. 543]

Hans van de Waarsenburg
Waar het blauw eindigt

Aan Lei Molin

Doch die Möwe, aus den Lüften,
Schieszt herunter auf das Fischlein,
Und den raschen Raub im Schnabel,
Schwingt sie sich hinauf ins Blaue.

(Heinrich Heine, Meeresstille, Die Nordsee 1825-1826)

Beweging

Rust
voor
de zeilen

Tot de
windstilte
hapert

Beweging
langzaam
ontstaat

Het mes
wordt gewet

Om de wolken
te slechten

[p. 544]

Uitspansel

Zo ver het
oog reikt

De masten,
dobbers

Tikkend
tegen
uitspansel

Boegbeeld
dat spreekt

Tot het water
zwijgt

[p. 545]

Horizon

De horizon
naar boven
getild

De spiegel
van de zee
bedekt

Het wrakhout
vastgeraakt

Koppig jaagt
de tijd

[p. 546]

Doek

Zet je
het beeld uit
lijn voor lijn

Krimpt het in

Lengt de eb
het beeld aan
tot verte

Rekt de maan
het doek
tot dorst

Tikt de vis
tegen
de achterkant

[p. 547]

Transparant

Met vloeipapier
plak je
de horizon
dicht

Om tijd
te verliezen
of de schaamte
van het licht

Dat stille,
transparante

Verzegeld
in wit

[p. 548]

Visser

Draden
onder water gespannen
Netwerk
zonder mazen

Geen vis balanceert
op het nylon

Het oppervlak
verdeelt de vangst
Geen visser
die het plankton omarmt

De buit
is de prijs
voor het wachten

Pan
wacht
achter de horizon

[p. 549]

Windjammer

Door wind bewogen, altijd
het kreunende hout
dat smeekte
om tewaterlating

Bomen
gebogen in diepte
levend
van wier en plankton

De buik vol verhalen:

Tot het land

van de bizon

voeren wij!

[p. 550]

Windjammer-2

De zeilen
waren het hart
van het schip

De wapperende
gedachten
van het volk

Schaamteloos
op de tijd
gespannen

Zo ver
het oog reikte

En wind zich boog
in eenzame monoloog

[p. 551]

De schilder bezoekt het strand

Dit zijn de bewegingen:

lopen(d)

zitten(d)

staren(d)

Een strandloper, een steltloper
vlucht voor de vloed

Nauwkeurig sprokkelen de ogen
soms heft hij het hoofd

Spreekt tot de einders
een overzijde onder handbereik

Zijn tong aarzelt
waar het blauw eindigt