De Gids. Jaargang 148

[p. 431]

Jan G. Elburg
Ma foi la guerre

voor Constant

Geheel jouw lijn; je stelt je voor:
de maker in persoon / een oorlog,
geen kunst is dat, nee doem, nee

doen is dat sedert het levenslicht
van jouw soort, haast het mijne;
dus er op los met kraaizwart krassen.

●

een stad van regelrechte strepen
van roet. ik knik, jouw wil
kan hem maken dus breken.

jouw willen kan een wiel
vervormen tot o door dat oog
je schrijft me wat neer:

●

zie de man, geen half mens nee
nacht valt was ergens ooit
het ergste dat hij wist; je

bescheert ons met meer:
hoektanden zetten punten in
withete pakhuizen, gehakkeld vvv,

genaai binnen een krompraat
van stroppen, hanepoten,
dat stuipende betekent:

●

[p. 432]

 

is bloedgeil ontuig over ons,

 

die boemerang verkoolt straks

 

de vingers die hem sturen. benen

 

 

 

te kort voor vluchten dansen

 

verkapt nog op de magere omheining

 

van mijn verweerschriftuur.

 

 

 

●

 

 

 

de zelfs buiten dit werk voorgoed

 

getekende (nacht valt was ergens

 

ooit het ergste dat hij wist)

 

 

 

stuikt van een ster vandaan,

 

rokend als asfalt, asvaalt, smekend

 

dat pijn met mensen doodgaat.

 

 

 

niet jarig dus: ik schenk hem /

 

ik schenk je wat ik had gevreesd,

 

de gaten van een kogelpen.

 

 

 

●

 

 

 

en zo gedacht. in zulke

 

gedaantes en gedane zaken. elke

 

keer een tamelijk diep tekenblad:

 

 

 

links boven (!) van onzachte krachten

 

krijt het de klauwstomp uit

 

- de horizon smeulende streep -

 

 

 

rechts onder! (‘euvele moed

 

wordt met een kruisje aangegeven’) jouw

 

hand jouw onderschrift.

[p. 433]

Maker

je stond er ‘als een kind’
je vinger op te steken
nee 7: een kandelaar

‘als een boompje’ dus

neergezet in iets
(lachend:) ‘als een machinepark’
van logge bosjes had je je.

onder een wolk paraplu's
of een visioen van koepels
over de afdaken kwamen
meisjes peren stelen

zij stonden er dun en blauw
en doodstil natuurlijk
maar levend

in hun snoeplust
in een paar dunne vegen

zo had je dat geschilderd
ja gewild maar niet in je hand
had je, geen vinger gegeven

die die buiten dit tafereel
ruiten insloegen verrecke!

[p. 434]

 

brullend binnen de lijst

 

stapten op het dunne stuk glas

 

dat deze aquarel zou beschermen

[p. 435]

Je wijst met een pluim

Vermomd in de jagersman
op een bladzij ben je
in een gravure dooraderd van ongewas

het oogt wat wat als kraaiepoten
je staat tegen de avond in zo'n vergrauwd bos
binnen vlechtwerk waar de burijn
de rimpels wou

ai je wijst met een witte pluim
de vogel aan die ik zie tuimelen

of is het een pen
waar je mee
tast naar de leesbril

of is het een woord
als damp uitgestoten
dat het kraakt in de kou van papier

ik hoor me kijken
ik val voor je