De Gids. Jaargang 148

[p. 354]

Robert Egeter van Kuyk

Fernâo Mendes Pinto

Toen je wegging hing er nevel over de Taag
en kraakten de scheepskabels vlak bij het Terceiropaleis.
Toen zeilde je schip uit de oceaanzee op, tegen de zon in
en de nacht tegemoet.
Je hield je goed in Guiné, je vocht als een leeuw,
je zwaard was een van de beste
in Goa en aan de Perzische Golf - jij,
zwetend in je ijzeren kuras, met moed en wanhoop
de leegte verhullend diep in je:
de heuvels van Ribatejo, de geur van een lichaam.
In Diú verwekte je kinderen, maar
je leeft er ook voort als goede kameraad, goede soldaat,
en - als niemand het zag - als tedere minnaar.

Zee, die alle beloften kent,
zee waarin de rivieren sterven,
tijdloze zee van onze herinnering -
alle zwaarbeladen galjoenen maken maar éven een spoor
éen vergeten uur tussen gisteren en morgen.

Toen je terug mocht komen, Fernâo,
je rug gebogen, maar hoop in je hart,
toen je weer terug mocht komen, Fernâo,
met wind en vogels mee uit het westen,
ging de zon alleen op over je herinnering.
De brug over de Taag bij Belém, ijl rustend op steen,
begroet je nu als vroeger het wachtschip:
vanochtend, net als driehonderd jaar geleden,
hangt er nevel over de Taag.

Lissabon, november 1983

[p. 355]

Oponthoud in de bergen

Dag van blauwgroene eucalyptus:
deze bergen golvend naar de verte
als een gehypnotiseerde slang
versteend in een lied van stilte.
Men zegt: Krijtperiode,
men zegt: vierhonderdmiljoen jaar geleden.

Neergestreken op de oeroude bergen boven Konoje,
éven, als vogels die rusten op hun trek,
drinken we van de oude stilte
en rijden verder.

Gondar, Ethiopië, 1981

[p. 356]

Torre de Belém

De punt staat vast in de bekende aarde
bij de welomschreven herinnering
waarvan de woorden soms scheef lopen,
misschien onhandig krabbelend,
maar vast op het vertrouwde zand
als kreeftjes bij vallend tij.

Het andere been van de passer steeds verder
met kleine potloodstreepjes op de route
van hier naar de specerij-eilanden
door de zwoele hitte van Zanzibar.
Langs de lijn zeilt het schip onze ogen voorbij
totdat - hoe onverwacht nog! - het adviesjacht
terugkomt met berichten: gouden paleizen, rijke parfums,
de mooiste vrouwen, goud, aantrekkelijke slaven -
al het vreemde, dat ons al zo bekend is in onze dromen.

Lissabon, mei 1982