De Gids. Jaargang 148

[p. 343]

Hans van de Waarsenburg
Het boothuis te Laugharne

We drinken thee en schrijven ansichtkaarten
Licht van vergetelheid hangt over de Ierse Zee
Verderop het watertrappen van de oceaan
Stanza's in een postuum toeristisch bestaan

Negendertig, negendertig. Nog enkele maanden te gaan
Hoe kun je dubbelzinniger sterven of verjaren
Als eb de dorst opsparen, tot vloed het boothuis
Omspoelde, wind terug waaide met trage gebaren

Jij ging zitten, ik bleef staan. Hoe lang nog
Dit samen gaan naar plaatsen buiten tijds
Die nimmer rustende droom van vertrekkende schepen
Een emigrant ten onder in vlekkerig graan

Vanaf de vlonder keken we naar hetzelfde zicht
Laag water op die middag, het slik verkleurend
Jij op zijn stoel, de tijd (een kaart?) verscheurend:

‘Do not go gentle into that good night’

Kruimels, cake en porselein, het melkwoud
In de thee. Ik waag het niet dit licht te keren
Er zit een binnenzak in de tijd en slechte ruis
Van een kater. Wat zwart is weerkaatst, het wordt later.