De Gids. Jaargang 148

[p. 127]

Hans van de Waarsenburg
Mijn vader danst een tango

Je dans om de dorst te behoeden
Het golvend haar en geur die vergaat
Een horizon voor het grijpen
Een hut die kantelt in het hoofd

Ademloos herhaal ik de namen
Van de havensteden als gebeden
Kijk ik over je schouder mee
Het orkest dat speelt, je ogen:
Mijn vader danst een tango

Het was in Rio op een terras
- een tango danst men niet in Wenen -
De bandoléon, de zon, je werd als was
Het bijschrift is vervaagd, verdwenen

Het ongeluk in je hand, het glas
Dat je hief, je oog dat het poeder
Zag breken, sigaretterook en lipstick
De voile van het geheugen schudt de muziek:
Mijn vader danst een tango.