De Gids. Jaargang 147

[p. 464]

Hans Vlek
Drie gedichten

Astrologisch

In het grootrijm van het heelal
stond mijn ster achter de grenzen
van het zicht: mijn woorden
waren nog gedicht in het
aangename Niets der voorgeboorte

Ik woonde middenin het licht
dat moest ontkiemen en bediende
me van eeuwigheid tot tijd
van schijngestalten

Farao en mammoetjager
nameloze hiërogliefen redeloze runen
priester en soldaat een minnares
van de haat en een verliefde
moordenaar waren mijn verwekkers
(mijn schaduw zwom in een weckfles)

De stem van Lady Day begon
te breken, met kruizen tooide
zich de horizon en uit het hardnekkig
programma der vogels werd mijn nummer
en stempel gekozen -

[p. 465]

Brood des hemels

Het manna van de poëzie
sterkt tegen de werkelijkheid
het onkwetsbare geloof in woorden
bouwt zijn tuintjes taal
waarin de zielige
eigen × bloeit en verwelkt
en de vermenigvuldiging overvloedig bemest
zodoende

Brood des hemels in een woestijn
van voorwerpen asbak schrift
papieren bureaublad en een boek
waarin ik een en ander zoek
als het wit de stilte of
juist niet: dit

een eigen hemel op gepast formaat
blijkt in de kunstgreep te bestaan
ik zeg water en er staat al riet
zeg riet en het is geschreven

langs deze lijnen loopt dit leven

[p. 466]

Een gedicht zonder woorden

Een gedicht zonder woorden:
een prachtig vel bankpost,
witte kerstaquarel,
evangelie van beschaafde snit
voor de goede verstaander die
zelfs het halve woord teveel is.

Een gedicht zonder woorden, onmogelijke
droom des dichters:
ode in monochrome tekens
aan de schoonheid van dit:
witte leesbaarheid zonder stem,
doodskleed van de betreurde mummie,
de aan zichzelf gestorven dichter.

Een blanco testament
betreffend de nalatenschap
van een puik en eeuwig wasmiddel:
een gedicht zonder woorden.
Doe het maar na.