De Gids. Jaargang 146

[p. 782]

Jacobus Bos
Verschijningen

Men kan wel eindeloos zijn paard

door het water jagen - Bij avond
val herzie ik hem en zie hoe hij

zich zou herzien zoals hij zich
wilde zien: men is er meer als

men er niet meer is en ach hoe

zeer de telefoon niet rinkelt
wanneer men weet wie niet belt.
Zo zal hij er dus blijven uit

zien in zijn woorden blijvend

zwijgen - Men kan wel eindeloos
zijn paard door het water jagen

in deze purperen avondval
zich naar de horizon spoeden
niet tot halt geroepen.

[p. 783]

 

Ik bedenk hem in termen van

 

cacteeën en hoeden: een cactus

 

 

 

met een hoed die meer een man

 

is met zijn handen omhoog dan

 

 

 

alleen cactus en hoed - Aan

 

zijn stem zal het niet liggen

 

die dronk zich leger dan een

 

 

 

glas en leger dan een fles

 

 

 

Hij steekt een sigaret op.

 

De rook dooft in zijn ogen.

 

De vijand raakt al minder

 

 

 

uit het oog dan uit het hart.

 

Hij weet precies hoe men thuis

 

 

 

komt. En of men thuiskomt.

 

Of wanneer men thuiskomt.

[p. 784]

 

Valt de sneeuw dan valt

 

 

 

er weinig tegen te zingen al

 

zingt men zich nog zo eenzaam:

 

zonder bril is men kwetsbaarder

 

 

 

dan zonder laken en toch is men

 

mooi doende dood te gaan - Hij

 

 

 

is een en al bloed en adem ver

 

drogend in dit noeste licht als

 

een pad op zoek naar voedsel.

 

 

 

Hij is zijn eigen vriend al

 

 

 

lang niet meer - Stuurs slaat

 

hij zich gade gaande waar voor

 

 

 

goed niets hem vergezelt.

 

Behalve hem zien sterven is er

 

niet veel wat ik kan doen.

[p. 785]

 

Daar gaat zijn paard aan hem

 

 

 

voorbij: zonder zijn schaduw de

 

schaduw van het paard zeer lang

 

 

 

gerekt op het strand in galop -

 

Ter zee hijst men de zeilen te

 

 

 

land hijst men een vlag halver

 

wege sluiten zich de luiken zo

 

blind als Venetiaanse blinden -

 

 

 

Men kan wel eeuwig willen ver

 

dwijnen eeuwig willen blijven.