De Gids. Jaargang 146

[p. 524]

Leo Herberghs
Gedichten

wind, van gistren
overgebleven waait
vanonder de wolk tegen
het licht van het
verdwenen najaar

dunne sneeuw gleed
over mijn hoofd

vrede, vergeten na
jaren van marmer en
stenen, keerde

verhoogd

[p. 525]

 

voorbij gaat de

 

ster van mijn

 

naam aan

 

de wind die

 

 

 

achter de heg

 

nawaait, aan

 

licht dat

 

 

 

nog eenmaal zich

 

opricht voor

 

dat het weggaat

[p. 526]

 

gras dat iets

 

liefs is, zoals

 

adem bijna

 

liefde is, dat

 

 

 

zich bezielt met

 

wieken en knielt

 

voor wind, dat

 

 

 

niets is dan

 

een knieval

 

voor niets

[p. 527]

 

te veel vogel deze

 

omwolkte oogholte, te veel

 

struik deze schilfrende

 

oorschelp, wereld

 

 

 

te veel duister, de kimmen

 

fluistren van versneeuwde

 

hemel, heden

 

is de eeuw overleden

 

 

 

de wind alleen bladert

 

nog in verschenen

 

bomen, oud weer

 

wintert in mijn vederen