De Gids. Jaargang 144

[p. 28]

Hans Tentije
Dezelfde plaatsen

Onder dezelfde hemel of een andere, de iepen
bij Padua of in Wijk aan Zee, op de herfstige remparts
van Montreuil sur Mer - 't maakt
nauwelijks enig verschil

ik hoopte dat ze hem toen zou citeren:
‘Time, space,

neither life nor death is the answer’

wat ik haar voor ze insliep had voorgelezen
maar ze sloot haar ogen en zweeg

de bus naar de Golf draait 't plein op
't pad door de duinen naar Velsen bestaat al niet meer
langs de Canche lokken de bramen

't boek op 't kussen opengeslagen
bewaart de plek waar ze daarstraks lag haar warmte
geen andere, altijd dezelfde
uitgespelde bladzijde

die, - deze morgen

keert ze nog maar koud opgestaan
't uitzicht de rug toe - haar afdruk in 't helmgras
waarin ze zich iets later vertraagd
opnieuw opricht

overeind zolang de draai niet gemaakt is
voordat 't portier openzwaait, ik in gedachten 't pad
terugvind en daarover ga -
om haar 't spreken te beletten haar mond
vol bramen prop

[p. 29]

 

dezelfde plaatsen die hier doorheen blijven plekken

 

 

 

't verzengende geluid waarmee takken

 

neerstorten, hun zwiepen tegen de grond - een zwijgen

 

dat zelfs 't snerpen van de zaag overstemt

 

zich wat voorbij is toeëigent

 

 

 

haast zonder bloemen bloeien de iepen