De Gids. Jaargang 143

[p. 548]

Huub Beurskens
Vijf gedichten

de vanger draait van de vis
de romp van het hoofd van
de vis dat niet schroefbaar was.

een hoge vogel ontwijkt blijk
baar iets. het is te dag om
een ster die in 't water beeldt.

vanger vormt enkel dood. enkel
huis vormt de waterslak, het
maken komt niet in haar windingen op

[p. 549]

 

tegen de koelte van een mes

 

ademen slaaplippen licht,

 

 

 

de andere vingers liggen om

 

niet te blinken dicht. alle vogels

 

 

 

zijn onderwater. ieder riet

 

staat geluidloos foedraal

 

voor een zonnestraal. tot de vis

 

 

 

leest dat zijn lip een vreemde taal

 

uitslaat en een lijn roest in het hart

 

 

 

van de vanger haakt slaapt de jongen

 

met zijn net van nylonkous

[p. 550]

 

de vis met een hazelip.

 

 

 

in kieuwspleten fluistert het kind

 

over de haas en zijn dader: waar

 

 

 

een adem uit vlakland de lucht in

 

schoot dwars door een haas die loodrecht

 

en met open mond geen vleugels

 

maar de onderkant van zijn luchtruim vond.

 

 

 

een vader oorveegt de vis en rukt

 

bloedig schubben van de jongensmond

[p. 551]

 

de vis zwemt in het water en vergeet zich

 

vooral in de zomer maar

 

 

 

als de vis een honger heeft bijt hij zich

 

in de staart: in de vis: daar leeft het

 

dier verder. bovendien vreet het alleen

 

krabben en algen.

 

 

 

vist de visser zich een vis dan

 

eet hij er alleen de vinnen van

 

de rest wierp hij terug.

 

 

 

met de hengellijn

 

 

 

(Noot: dit gedicht is een variatie op Alexander -

 

‘Der Fisch’ in: Alexanders poetische Texte, her-

 

ausgegeben von Leo Navratil, München 1977).

sluitend in holling in lucht op holling in water
de basaltsteen. een laatste vuur komt voor de dag.
hoelang houdt water het schitteren nat? uiteindelijk
betrekt alle licht de zon die zakt
onder de meeuw die richting nachtkolonie schreeuwt
van de vis onder de steen die ongezien ontsnapt