De Gids. Jaargang 142

[p. 652]

Leendert Witvliet
Twee gedichten

Sneeuw, maskerade zachte aandoenlijke maskerade,
vervlochten met lucht en God uit zich
niet, wit vel op de typeletters gevallen, liefste,
liefste je bent alleen met je, en ze omarmen
in een oude auto elkaar en het regent de voorruit dicht
vooruit regent het terwijl het sneeuwt
en de wereld schuil gaat in dons
van kou en zachte stappen naar huis.

We gaan naar huis in een oude auto
ze omarmen elkaar en verwarmen.

[p. 653]

December

 

Een middag met een laag zonnetje

 

met een vijver in december met alles

 

sneeuw, eenden, vastgevroren

 

en pas bij elkaar.

 

Je gezicht met een laag vermoeidheid.

 

 

 

Hoe alles om je heen

 

deed denken aan ziek,

 

je achtergebleven lieve zieke

 

in je en nog geen herinnering.

 

 

 

Hoe we zeggen hoe we zwijgen.