De Gids. Jaargang 142

[p. 254]

Paul Snoek
Vier gedichten

Mijn potlood heeft opnieuw zijn punt gebroken.
De muizen hebben mijn krijt opgegeten.
Er zit een traan in de ziel van mijn pen
en de vliegen hebben mijn papier bescheten.

De hemel hangt vol zwarte draden.
Er zit geen lucht meer in de gaatjes
en mijn goede geesten blijven uitgeput
als natte honden in de wolken slapen.

Er zit geen brood meer onder de korst.
De worst ruikt naar gevallen bladeren.
Het bier smaakt naar ontdooide modder.
Maar zwarte sneeuw is er in overvloed.

[p. 255]

schildersverdriet

 

Alle stenen, alle steden

 

zijn oorden van verderf & kunst.

 

 

 

Daar wonen witte kunstenaars in zwarte huizen.

 

Daar slapen in het zachte bed der muzen maagden,

 

die hun liefdesvliezen laten openspatten 's avonds

 

als luchtmatrassen volgepompt met beter bloed.

 

 

 

Daar sterft de kunstenaar zijn dagelijkse enge dood.

 

Dan parelt uit zijn rode oog een traan van terpentijn.

 

Dan weent hij onopvallend zachtjes in zijn ribben,

 

waaruit hij niet ontsnappen kan, als vingers

 

zwetend in een hete handschoen.

 

 

 

En omdat alles wat hij liefhad even onvolmaakt is

 

als alles wat hij met zijn goede wil heeft aangeraakt

 

aanvaardt hij droef te zijn tot het einde der tijden.

 

Want na het schilderen komt het grote verdriet,

 

dieper dan de leegte na de liefde.

[p. 256]

Doodstil gedicht

 

Sleutels bewaar je in koffers,

 

koffers bewaar je in kelders,

 

kelders bewaar je in huizen

 

en huizen bescherm je met sleutels.

 

 

 

Mijn witte sleutels zijn wit.

 

Mijn zwarte sleutels zijn zwart.

 

Het sleutelgat wordt groter met de dag

 

en jankt wat af en toe.

 

 

 

Want mijn hart zit op slot.

 

In mijn borstkas is het onderwaterstil

 

en over mijn diepste geheimen

 

rept niemand, niemand een woord.

[p. 257]

Springlevend blijven

 

Waarom ik moe ben van dit leven?

 

's Morgens hangt een hijgend onweer

 

in de longen van de lucht.

 

's Middags moet ik naar de vliegen slaan

 

en 's avonds de muggen verjagen.

 

 

 

Wat hoor ik als ik slaap in mijn dromen?

 

Gescharrel tussen de pannen.

 

Er zit weer een rat op mijn dak

 

en gladde otters die op zolder

 

aan de balken knagen.

 

 

 

Een ganse dag duurt de ellende,

 

een witte zwaluw vervliegt als inkt,

 

de spin zit in haar trillend web te vloeken

 

en de zon wil niet meer onder gaan.

 

Maar ik ben tot alles bereid.