De Gids. Jaargang 141

[p. 49]

Boudewijn Maria Ignatius Büch
Twee verzen

die verdomdheid van de melancholie
het zwaarmoedig ziek-zijn van de poëzie

aan jou de taal besteden
nergens stad: lavendel &
Chateau Fleurette, als vannacht
ligt verleden lang geleden
jij leest: St. Loup
zijn we hier ooit eerder heen gereden?

lief, ik sloeg jou daar
bladzijden om
verenigbaar
in dat andere pension
waar ik begon te huilen
aan de Thouet-rivier:
ik heb je lief
maar ongelukkig op papier

[p. 50]

II

 

wie zingt de nagemaakte

 

zinnen van de kruimels

 

die het meisje achterliet

 

haar lego, de schuimrubber

 

kikker heeft vast evenveel verdriet

 

om het viltstift blauw

 

dat ik niet lezen kan

 

het schelle spelen verstond ik

 

door de ramen /

 

zo nu en dan

 

staat geen huis meer leeg

 

te ontwaken als ik vraag

 

- wat eten we vandaag? -

 

terwijl de ober 's avonds

 

- voor één persoon, meneer? -

 

het antwoord teweeg

 

brengt dat in de verte

 

op Mick Jagger lijkt

 

maar door een zonnebril niet zie

 

of hij verliefd of anders kijkt