De Gids. Jaargang 138

[p. 236]

Charles Tomlinson

Een lang huis -
de vossengalerij noemde jij
de bovenverdieping, omdat
je naar beneden kon kijken om te zien
(zoals gebeurde) hoe een vos het veld
erachter zou oversteken
en je van raam tot raam
de weg van de vos kon volgen
de hele lengte van het grasland
evenwijdig aan de insluitende lijn
van muur en paneel, of zo ver
als die de loop van alle bochten
zou kunnen volgen. Weet je nog
de ochtend dat ik je wekte met de kreet
Vos Vos en daar
kwam het dier - niet van de ene kant
naar de andere, maar recht
op het huis af en we rekten ons uit
om nog meer te zien, zoveel
als we konden en toen
zagen we hem afbuigen, afgeschrikt
door het bewoonde huis, en merkten
hoe volstrekt ongelijk de twee werelden
waren, terwijl dat volmaakte
ideogram voor behendigheid
en soepele verdwijning ritmisch
van ons wegvloeide
en oplichtte en
die vlam was het einde.

(vertaling uit het Engels Bob den Uyl)