De Gids. Jaargang 138

[p. 235]

Mongane Wally Serote

Als ik benzine giet op het gezicht van een blank kind
en de vlammen de smaak van zijn vlees geef
zal dat niets nieuws zijn
ik vraag me af hoe ik me zal voelen als zijn ogen barsten
en als mijn neusgaten de geur van zijn vlees opsnuiven
en zijn gegil mijn hart beroert
ik vraag me af of ik zal kunnen slapen;
ik begrijp helaas ik begrijp best
de woede van de blanke die benzine giet op het gezicht van een zwart kind
hem aansteekt en neerschiet in een straat van pretoria,
pretoria is nooit mijn thuis geweest
ik ben met pijn door zijn straten geslopen
ik heb mijn zak opengescheurd aan elke deur die ik binnen wilde gaan in die stad
en jo'burg heeft me nooit gezien, me nooit gehoord
de pijn van mijn hart is de uitstorting van mijn hart geweest
door mij gezongen
bevroren in de lucht
maar wie is geen getuige geweest van mijn lach?
toch, de nachtschaduwen van Alexandra zijn verzadigd en druipen van mijn tranen.

(vertaling Bob den Uyl)