De Gids. Jaargang 138(1975)– [tijdschrift] Gids, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 60] [p. 60] Peter Zonderland Acht gedichten wat rest; liever wat ons rest: een kunstgreep met cellofaanpapier touw en zes latjes om onze positie te verraden - ik zie je ruimte scheppen voor een aanloop adem sparen voor de steden maar één fortuinlijke ochtend weerlicht en je ziet me weer onontkoombaar tussen al die noorderbreedtes van de weg geraakt aarde eten... de kozijnen verstookt en de kou hokvast in een filmlus tijd begint de lente opnieuw met wat touw en zes latjes [pagina 61] [p. 61] onoverkomelijk: niet dat het - is mogelijkheden te over om te overleven weg te werken waar het oningevuld blijven een permanente ontsnappingsclausule een leeggewassen vergezicht de vergenoegde ik staat nergens voor neem bijv. zijn leven natuurlijk heeft hij de wereld niet nodig in zijn kleine lettertjes gaat hij zijn eigen doodlopende weg en het asfalt zat eenmaal vermoeid wil hij die bewering best gestand zien het blijft immers een hele opgave de lengte van zo'n cirkel ademnood [pagina 62] [p. 62] je hebt er geen naam voor kunt het niet roepen je hebt er een beeld van dat zich slechts wil laten verzwijgen in metaforen d.w.z. je kan het lineair uitzetten dus niet zichtbaar maken denk je soms een onvoltooide tijd er binnen te smokkelen maar hecht als een week rest jesdag daar was het uiteindelijk niet om begonnen, nee het is trouwens niet zo'n stilleven meer is het nu bewogen uit het negatief maak je uit onhandigheid een dimensie weg, kortom, je gaat voorshands plat voor zo'n uitgesproken onmacht: uit het spoor getild, leg je je er voorlopig bij neer er is nauwelijks iets aan de hand vanuit dit gladgestreken perspectief maar geen rust, geen inkeer van de stilte niets van dit alles in de stilte herneemt de tijd zijn plaats: je weet hoe laat het is hier begint een verhaal te herleven, hier begint de tijd wonden te likken een overzichtsfoto waarop je zoek raakt je kunt er nauwelijks weg [pagina 63] [p. 63] staat opnieuw voor een vertrouwd uitzicht klimaat koloriet infrastructuur alles is bekend woord na woord voorspel je topografie dialect hartstocht de geblakerde lijsterbes het is verbleekt zeg je zuinig tot een zuiverheid waarbij je aarzelt als het glanzen van een schoon mes het is een verschoten foto : wachten je schijnbaar verplaatst om zich vorm te geven Oudere visser vissen is wat liefde was een mogelijheid van bestaan zijn er slechts enkele mogelijkheden niet uitgeput: zozeer ingedamd levert hij zich uit aan het water [pagina 64] [p. 64] hondsdraf. even verleid en de ademhaling sneller tot een sprint. lacherig omgekeken dat het een grapje was en afgesneden, meegenomen naar een vaas omstandig ontkend dat dat het einde zou nee, nu eerst stilhangende geur aan de vitrage heeft verloren / heeft verzonnen vanuit een minimum is er nieuw beeld mogelijk: een hand die zich vasthoudt een verticaal die zich staande houdt eenmaal ingegraven weet een vacuüm zich gegeven Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd