De Gids. Jaargang 137
(1974)– [tijdschrift] Gids, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 559]
| |
Hans Tentije
| |
[pagina 560]
| |
Ikaries is de zee
Vogels verzamelden zich voor de grote zwarte trek
oostenwind greep me van achteren, hese zwermen kwamen over
opkomend water en voor m'n voeten spoelde wier, spoelde Ikaros aan
verlaten stuk strand tussen Ymuiden en Wijk aan Zee
o, onder de stookolie, al veel langer dan wij hier vleugellam
13 oktober, ik had 't zo met een van z'n slagpennen in 't zand kunnen
schrijven, als ik gewild had, plus 't krankzinnige jaartal 1973
maar nog voor de strandvonder kwam met z'n schommelende kar, op van
die goddeloze luchtbanden weet je, cyniese pruim achter z'n kiezen
had een golf hem alweer mee terug genomen, voor goed en voorgoed
later, in kafee 't Zwaantje, heb ik verkleumd geprobeerd de nog
steeds verbannen Ovidius op te bellen, maar iets in de verbinding
knerste als zand en de censuur hield natuurlijk de hoorn op de haak
op weg naar huis klonk 't dreigend na in m'n voetstappen
't schuurde mee in m'n kettingkast: verhaal, verhaal zonder eind
tegenwind en door alle drank kreeg ik zowat m'n trappers niet meer rond
wat moest ik, wat moest ik in godsnaam met de waarheid beginnen?
| |
[pagina 561]
| |
Bij een ets van Goya
(Tambien estos; no. 25 van de cyclus Los desastres de la guerra) Jij bent 't en verdomd nog an toe wat zijn je billen mooi
o daar boven de boorden van je kousen
de hemel is godvergeten leeg
maar jij hebt een kontje
zoals een vrouwenkont moet zijn
haar in een wrong
verwrongen lijf, overhoopgeschopte lakens van je bed
word je neergelegd of versleept
hier vooraan moffelt een soldaat wat weg in z'n laars
geld, sigaretten
misschien ook is hij bezig zich weer aan te kleden
nadat hij jou heeft gehad zonder je gekregen te hebben
't kreperen gaat links en rechts door als altijd, overal
barak die stinkt als de verrotte dood
een dichtgebonden plunjezak midden op de vloer
net of iemand ooit nog kans zou zien hier weg te komen
zwachtels van pijn
om voor heel even en eeuwig een laken over je kop te krijgen
de hemel nog leger
je staat maar half
twee mannen houden je overeind
ik vertrouw hun dure manchetten niet
ik hou van je en
wat geeft 't of dat soms te laat komt
en andere kerels zijn bezig met je linkerdij
ze enten je niet in, nee, in die tijd
ze zetten een teken
geven aan hoeveel keer ieder van hen geweest is
smoelen van de oorlog
geëtst
krassen op hemel
diepere krassen in m'n ziel.
| |
[pagina 562]
| |
Droom van 't Italiaanse melsje
De rijder en z'n paard, ze zullen zeker komen
daarom oefen ik m'n vleugels in 't ruisen
daarom is m'n bed zo zacht
en we zullen luisteren naar 't geluid van de regen
op 't golfplaten dak
maar misschien is z'n bus wel blijven steken
in de modder, zoals laatst
hoe vind je eigenlijk m'n lippenstift?
|
|