De Gids. Jaargang 133

[p. 263]

Leo Haring
Tien gedichten

(voor Ben)

intussen tob ik
over de vele
nog resterende wonderen
in onze dagen

onder andere
mijn deur van massief
en onvervalst
puur glas

met boeiend
schimmenbeeldenspel
royaal gegund
door medebewoners
als semi-acteurs
van dit perceel

op de dag
ik een golvend
damastgordijn
zekerheidshalve
ophing

was openlijke doorkijk
niet een volstrekte
onmogelijkheid! -

[p. 264]

Je beroemde broertje S.

 

waar jij je sigaretjes haalt

 

kan je S.

 

op je gemakje bekijken:

 

op veelkleurige affiches

 

op vlotte kiekjes uit de krant

 

op plakken:

 

ter grootte van een klein huis

 

 

 

zelfs op Urk

 

op een peperbus

 

zag ik S. eens

 

midden op een plein

 

 

 

in vierkleurendruk

 

boven het scheelogige gezicht

 

van een jaloerse monnik

 

 

 

vissend aan een meer

 

in wolkjes paars spinrag

 

als een micro-Goliath

 

in werkoverall:

 

 

 

ijverig stoere kerel

 

met een sjekkie van Bastos N.V.

op aarzelende klopjes
open ik
- spontaan als ik ben -
mijn deur van massief glas

ik lieg niet:

in levende lijve

mijn buurvrouw van tachtig
in lachende glorie!

torsend
tussen teruggetrokken
borsten

een juweel van een buikfles
vol diep
verliefd
roodframbozenwijn! -

[p. 265]

Genadedak

 

als jouw geinige mams

 

met haar fabrieksgong

 

bonken op de deur niet verstaat

 

na bescheiden klopjes -

 

 

 

wel de muis hoort

 

door een muur

 

op de vloer

 

in mijn kamer

 

door tien lagen oud behang

 

en extra

 

geluiddempend

 

tochtwandmateriaal

 

 

 

door onvoorzien toeval

 

haar hoorapparaat verliest

 

zal ze het bedgekraak

 

wel missen

om mijn gedicht:
- geinige schoonmams -
heb ze fannetiek de dood in

met boodschappen
- prei en uien -
de trap op zeulend
zag ik het meteen

dus maar weer
een extra scheutje

vooral niet te krenterig
want
dit is mijn enige zekerheid:

voor de definitieve druk
kan ik er nog altijd
- geile schoonmams -
van maken!

[p. 266]

Een vogel plukken

 

(voor Dolf Zwerver)

 

laat mij plukken

 

een vogel

 

zo:

 

uit kegels onbevuilde zon

 

want:

 

- in het allerlaatste

 

voormalige plantsoen

 

- op het allerlaatste

 

voormalige plein

 

ritst

 

snelverkeer op dood asfalt

tijdens
mijn douchekwartiertje
bedacht ik
hoe tragisch
het zijn moet
de vrouw
die hongert
in de smeltende holten
van haar
verborgen
paradijs

onder het genadedak
van de hospes
tussen vier dove muren
geklemd:
jij
je vrouw
je kind

het gat al niet meer zien!
en:
de man die schenkt
het beste deel
van zijn zijn
aan
één
en
dezelfde vrouw

opdat de dood hun scheidt?

[p. 267]

Dichten

 

wordt kracht niet pas kracht

 

als pen/papier

 

mijn gespleten

 

mededingers zijn?

 

dus:

 

 

 

adem jij door mijn vertaling

 

ga je dood

 

samen met mij

 

of ik klauter

 

op de blazende billen

 

van je gigantisch achterwerk!

met interne
verbrandingsstoffen
voor het weekend
begin ik de donker
ingesleten
trap
naar mijn kamer
te beklimmen

verwonderd
over het feit
hoe ik het
presteer
- zelfs in mijn jammerlijkste momenten -

zes jaar
te zijn.

de marktverkoper
bij wie ik wekelijks
de TeleVizier koop
komt iedere zondag
uit zijn stamkroeg:
met een rood hoofd
en een pleurisbui!