De Gids. Jaargang 132

[p. 74]

Thera Coppens
Drie gedichten

De meeuw weet vannacht de waarheid
hij gooit zich roekeloos in een windvlaag
en krijst dat de stad gek is
en de boten ook, maar ik
zegt de meeuw
ik ben de god van de zee

nu applaudiseren alle blaadjes
en alle andere vogels ook
de kinderen lachen me in hun bedjes uit
maar ik
ik kantklos gewoon verder

Er stonden twee
versteende honden
in de etalage
die met hun bleke
koude huid
zo echt leken
als ze maar konden

en dansende bolle engeltjes
met kransen in hun haar
die niet bewogen

maar op het glas daarvoor:
jouw ogen

Mijn hart heeft een hoed op
maar die hoed is niet hard genoeg
en eigenlijk ook te klein
de hoed die op m'n hart staat
zou een valhelm moeten zijn