[Commentaar]
Hans Keller zal toen hij ontslag nam bij de K.R.O. zeker niet de illusie hebben gehad dat K.R.O.-voorzitter Van Doorn van schrik het ontslag van Frits van der Poel zou intrekken. Hans Keller handelde eenvoudig uit solidariteit tegen laf onrecht. Maar laf waren ook al die andere K.R.O.-collega's van Frits van der Poel die niets of iets heel onbelangrijks deden, die niet luid protesteerden, niet staakten, niet hun ontslag namen, alleen voor elkaar demonstreerden dat zij elkaar in alle volgende gevallen zouden verraden zoals zij nu Van der Poel hadden gedaan. Een zielig protest van de Brandpunt-redactie - de naaste collega's van Van der Poel - werd verpakt in een dankwoord aan voorzitter Van Doorn voor het mogen uitspreken van dit protest, alsof daarmee de redactionele vrijheid verworven was. De flinke redacteuren van de meest vooruitstrevende t.v.-actualiteitenrubriek imiteerden op meesterlijke wijze het gedrag van degenen die zij aan de kaak plegen te stellen. Van Doorn moet geweten hebben dat hij niet zou stuiten op massaal verzet of op de solidariteit van Van der Poels collega's.
Maar het geval-Frits van der Poel is geen uitzondering. Het is regel. Zie de V.P.R.O., de VARA, krantenredacties; en vrijwel nergens bij fabrieken of kantoren wordt onrecht, individuele werknemers aangedaan, beantwoord met een massaal protest, een staking of collectief ontslag. Het compromis heeft de strijd voor recht vervangen. En het compromis is het dictaat van de sterkste die tegelijk de slimste weet te zijn. Ondergeschikten schikken zich daarnaar om zelf zo ver mogelijk naar boven te kunnen opschuiven. Aan dat systeem zijn afgunst, onderling verraad en roddel inherent. Alleen toen Wim Hora Adema door haar hoofdredacteur aan de dijk werd gezet, gingen al haar medewerksters met haar de deur van Het Parool uit. In de Brandpunt-redactie zitten blijkbaar geen vrouwen. - (Jan Rogier) |
|
Auteursrechtelijk beschermd