De Gids. Jaargang 131

[p. 148]

Wilna Burger
Zes gedichten

of van een tafel
vier poten en een blad warm
notenhout, gedekt met
flonkerend metaal en kaarsen
in kristallen sterren

te koud voor mensen
in hun slaap zijn ze weggereden
de nacht uit, god weet waarheen

stamp slechts met een hoef
en de dampige wei geeft het antwoord
ril de paardelippen
de stilte dekt ze toe
wees een paard

de maan staat achter het hek
in de andere wei

het vrije veld gaat zo maar niet
paddestoelen rijzen uit de grond
alle voor de bijl

voorzichtig met het spinrag
aan het eind van de draad
ligt de tijger
zijn hart is half werk
pas de roos in zijn hart is raak

een groot gebied bleef verstoken
het eerst verdwijnen de bloemen
het gras
en ten slotte de bruine hei

[p. 149]

 

de poriën raken in verval, slikken

 

gaat piepend stroef, stof en nog eens

 

stof

 

 

 

de zon geeft wat hij heeft

 

blinkende plassen licht

 

een spiegelende vlakte:

 

kom varen

borst, linkerborst, rechterborst
brutale flapuit van het vlees
losbolletje, schuddertje van plezier
weke troel zolang er geen kwaad bij zit
chirurgen
peuteren de klontjes uit het deeg of
halen hun schouders op, een moeilijk vak
nog niets bekend arme vleermuis
onnozele boezemvriend
als ze je weghalen wie zou je niet missen
en nog altijd niets bekend

het lijkt wel sinterklaas, de merel
is op m'n oor komen zitten en deelt
van alles uit:
zacht dringend kloppen, klotsen
ruisen suizen trillen vloeien
kolken spatten langzaam druppelen
golven stilte
brekend schuim, luchtbellen lichtbellen
en voor m'n dove tante
oorbellen

dit is een bijzondere morgen
een groot aantal gezinnen is uitverkoren
om de winter te zien smelten
en de aarde naakt aan het ontbijt
te treffen
ze heeft haar schapevacht de lucht in
gegooid en kijk nu:
tegen de blauwe of gele of grasgroene
zuidenwind twee piepjonge appelboompjes
die voor het eerst knoppen dragen