De Gids. Jaargang 131

Carel Swinkels
Astyanax

In memoriam Gustave Asselbergs

Ik heb het altijd gezegd:
de God van Kuit of Hom
plukt tijdig de sterksten,
hij wacht niet tot wij weten,
hij plukt.

Gustave is voor mij altijd de grote
Franse jongen gebleven.
Ooit in het Maashotel in Arcen
liepen wij naar buiten
het was die hele dag al koud geweest
en wij liepen even en het vroor
Gustave zei: Ik word een levensgrote schilder
dat moet je goed onthouden.

Gustave was in die jaren bezig
met een moeilijke kruiswoordpuzzel
Er staat Stedenbeschermer, zei hij
en het begint met een A
en het eindigt op een X -
Dat lijkt, zei ik, op Astyanax
alias Scamandrios, de zoon van Hektoor
en Andromache -
toen Troje teloor ging
werd hij van de wallen gegooid -
Dat is goed, zei Gustave
het zijn acht letters
en de vierde is een Y.

Ik heb Gustave later nog ontmoet
ondermeer in de Nijmeegse Hal van Kunst
en Onnavolgbare Ellende
Ik had te dier tijde drie tanken Sherry
genuttigd, benevens twee gallons
zij kwamen alle uit Jerez de la Frontera
in Spain
maar Gustave bleef mijn oude makker
Ik heb dit pak geleend, zei hij
en ik sta er even lekker bij als jij
makker -
Weet je nog wat ik je zei?
En kom je eens naar Amsterdam?
Op een briefje vond ik later 222
dat was het nummer.

Simon Vinkenoog vertelde mij
uitgerekend in de trein
van Tilburg naar den Bosch
dat het toch niet zo best was
met die bult in het hoofd
Er komt wel enige verlichting
zei Simon, maar er zit een bult.
Ik droom nog dikwijls dat mijn vrouw
een zwarte jas aan had
toen in Arcen in het Maashotel
die hadden wij geleend van haar moeder.

Gustave wilde toen alleen
een schilder worden
een levensgrote
en God was met hem.
Ik denk de God van Kuit of Hom
die kijkt niet op een letter
die ziet geen helden op de wallen
hij plukt.