De Gids. Jaargang 131

[p. 204]

A. Sutzkewer
Twee gedichten

fragment uit ‘Rojchn foen jidisje kinder’

Alleen maar rook, rook, zwevende rook,
de dode kinderen - levende rook.

Ze roepen; mamma, mamma! vanuit de rook,
waar je ook kijkt is rook.

De popjes, de broodjes zijn rook.
En boven hen zijn de vogels rook.

De dode kinderen hullen zich in rook,
de dode kinderen spelen in rook.

Je speelgoed, mijn kind, pas er goed op,
je speelgoed nog kleiner dan jij.
En 's nachts, als het vuur gaat slapen -
met sterren uit de boom dek het toe.

En je gouden paardje, laat het grazen
van het droge zoetige gras,
en doe het jongetje zijn kousjes aan
als de adelaar blaast uit zee.

En zet je pop een hoedje op,
geef haar een belletje in de hand.
Want geen van hen heeft meer een moedertje
en ze huilen bij de muur tot God.

Hou van hen, van je kleine prinsesjes.
Ik herinner mij zo'n dag, ach en wee.
Zeven straatjes, en overal popjes
en in de stad was geen kind meer, niet één.

(Uit het Jiddisch vertaald door Chanah Milner en Peter Berger)