De Gids. Jaargang 131

[Commentaar]

Enige jaren geleden werd in Nederland een felle discussie gevoerd over de vraag of ontwikkelingshulp zoveel mogelijk door internationale organisaties of juist op bilaterale basis gegeven zou moeten worden. De deskundigen zijn het er over eens dat multilaterale hulp om vele redenen de voorkeur verdient, als men tenminste de belangen van de ontwikkelingslanden voorop stelt. Bilaterale hulp daarentegen is voordelig voor het bedrijfsleven: men stelt als voorwaarde voor de hulpverlening besteding van het geld in Nederland of de uitvoering van werken door Nederlandse bedrijven. Nog beter is bilaterale hulp aan een beperkt aantal landen: men kan de hulp dan ook nog gebruiken om een gunstig investeringsklimaat te scheppen voor het eigen bedrijfsleven.
Die discussie wordt nu niet meer gevoerd, maar wel wordt het Nederlandse beleid stilletjes aan (‘er wordt nog op gestudeerd’ enzovoort) omgebogen in de richting van concentratie op een beperkt aantal landen. Indonesië, naar het schijnt Columbia, waarschijnlijk Ghana en Kenya maar in ieder geval Thailand. Nederland heeft een bijdrage van driekwart miljoen gegeven voor de aanleg van een tweede zeehaven in Thailand, uit te voeren door de Nedeco, een aannemerscombinatie net klaar met een werk in Pakistan. Gisteren stond in de krant dat premier De Jong de ministerpresident van Thailand voor een officieel bezoek heeft uitgenodigd. Zelfs de belangen van het bedrijfsleven moeten toch tenminste worden afgewogen tegen de politieke implicaties van hulpverlening. Hulp aan Thailand is hulp aan de Amerikaanse oorlogvoering in Vietnam en aan een door Amerika opgerichte domino. Het is hulp aan een reactionaire regering, kortom aan een potentieel tweede Vietnam.
Het is daarom hoog tijd dat het parlement zich ernstig bezig gaat houden met de aanwending van de Nederlandse hulpverlening. De vraag aan wie de hulp ten goede komt, mag nu toch werkelijk wel eens worden gesteld. En als concentratie nuttig wordt geacht, zijn er nog wel wat andere kandidaten: Cuba, Tanzania, Chili, Cambodja. En als we ons bedrijfsleven willen steunen, kunnen we beter hulp aan Zuid-Afrika of Duitsland geven. - (vdB)