De Gids. Jaargang 130

(1967)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 87]
Judith Herzberg Drie gedichten Het besluit hangende Hangende het besluit hangende het huis hangende de meubels hangende de kinderen - hing de druppel gaaf jong en met een bestemming. Toen de druppel viel vielen de kinderen vielen de meubels viel het huis viel het besluit, en op vijf dagen na vijf jaar voorbij. De vogelverschrikker regeert de spreeuwen ‘Niemand zo bang als ik met hoge hoed en houten poot. Ik houd me groot, maar aan het wapperen van mijn flarden zie je mijn schrik als een spreeuw op mijn schouder landt aan mijn haren pikt.’ Hij houdt zich staande als een oude man die tussen truck en tram de schrik van zijn leven zo weet te keren dat hij zelf, armen wijd, mild maar beslist, het zware verkeer langs zich leidt. Beroepskeuze En toen ze vroegen wat ze later wilde worden zei ze: ‘graag invalide’ en zag zich al, benen onbewegelijk in bruin-geruite plaid door toegewijde man en bleke zonen voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken, geen brief te schrijven, geen reis te maken. Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn zo treurig kijken als ze wou, in winkels voor haar beurt gaan, bij optochten vooraan staan, geen mooie kleren aan en elke avond zachtjes snikkend zou ze zeggen: ‘heus niet om mij maar om die last voor jou.’ En beide zonen zouden altijd bij haar blijven, hun leven aan haar wijden en nooit zou haar iets overkomen, nooit, nooit zou ze slijten.