De Gids. Jaargang 129

[p. 235]

Elisabeth Eybers
Vyf gedigte

Berekenaars kan lank uithou. Die man wis
toe hy die meisie by die put sien staan
dat daar 'n rusplek is wat nie deur lis
verower word en wou niet verder gaan.

Sy oom hoort tot dieselfde krom geslag,
aan afding kom voorlopig nie 'n end.
Eers sewe jaar geduldig swoeg en wag
en boontjie kry sy loontjie. Kind na kind

het hy verwek en slegs van haar gehou
tot sy haar eerste baar wat binnekort,
soos te verwag, nuusdraer en dromer word.

So het die seun van die beminde vrou
die wrok van 'n hele bende broers geërf
en toe sy nog een baar het sy gesterf.

Hy't jou gevind. En wou jy hom nou faal?
Verbeel jy jou omdat hy ander red
dat hy nie redding net so nodig het?
Hij krimp nog altyd aan dieselfde paal.

Die eerste (ná ontswagtling)
wat Lasarus nodig het

om die wonderkuur te keur
is 'n nuwe alfabet...

Half-tuis nog in die grotland
waaruit ek tastend keer
moet ek van jou 'n huistaal
vir hierdie lewe leer.

Jy sal die dinge opnoem,
die pasmuntname sê

en wat op die punt van jou tong is
my tussen die lippe lê.

Nuwe tentamen van tente:
geen mure op fondamente,
geen dak, wel 'n baldakyn,
hier en daar in die leë woestyn
'n karmosyn baldakyn.

Tuis is ons gesinsversorgingsautomate,
in die openbaar bied ons ongeklede clichés.
Maar bid vir ons, êrens behels ons
klein meisietjies wat alles vir soetkoek opeet
en ou vroutjies wat hik van die lag.