Stokpaard
In deze rubriek drukken wij het poëtische stokpaard af van een door een redacteur van De Gids aangewezen figuur. A.L. Constandse wees voor ditmaal Simon Koster aan, die op diens verzoek een gedicht over de dood koos.
Ziekentroost
Zal de groote zee mij nemen
En ik zal zijn in de eindelooze golven.
Ik zal zijn in de branding aan verre stranden
en in de witte feesten van den maannacht.
In het kolken van het water in het paalhoofd.
Altijd hetzelfde. Altijd.
Zal de groote wind mij nemen
En ik zal zijn in zijn eeuwig zwerven.
Ik zal zijn in den drift der wolken en in de
diepe ontroeringen van den herfst,
In het sprookje, dat waarschuwt aan uw oor, des
nachts, op een eenzamen weg.
Altijd hetzelfde. Altijd.
Zal de groote aarde mij nemen
En ik zal zijn in haar warmen adem.
Ik zal zijn in het gras langs de stille wegen
en in den nevel 's avonds over de landen,
In den verren schreeuw van een hoog trekken-
den vogel, een Septembermiddag.
Altijd hetzelfde. Altijd.
J.C. van Schagen (geb. 1891)
Auteursrechtelijk beschermd