De Gids. Jaargang 129

[p. 151]

Hans Vlek
Gedichten

Ik lag er in mijn huid gevangen
in het gras te kijk voor iedereen

Voor harde guldens zagen ze
hoe ik ja knikte als de regen
voorbijkwam en mij water bracht
en hoe ik huiverde als de wind
zijn stem verhief

Ook opende ik wel
mijn korstige mond
voor 'n enkele dove grijsaard
die voor half geld binnen mocht.

Nu men mij dit verhaal vertelt
moet ik lachen, want ik weet
dat de regen de dorstige geen water brengt
en de taal v.d. wind heb ik nooit verstaan

Alleen die dove grijsaard
kom ik zondags wel eens tegen

Hij licht dan vriendelijk zijn hoed
en verdwijnt uit de actieradius
van mijn sprakeloze ogen, kreupele -

De mond een stotterende wonde.
Het oog een raam van hout.

De hand een vlerk
gestrekt over wat het landschap was.
Hondsrug: geen moer te beleven
geen flikker te zien.

Een droge vrouw van zand
ligt onder je, je hapt
naar woorden en maalt ze
knarsend tot stof
tussen je omnivore tanden.

(In het geslepen licht van de zon
zijn voldoende drogredenen aanwezig
om op je schaduw te pissen
en dat doe je dan.)

Dit doodgewaand gelaat
(het heeft wel iets v.e. militair
met bloemen tussen de tanden)
verheft zijn schorre stem in mij.
Een roepen om herkenning
schurkt zich behaagziek in mijn keel.

Maar ik zeg niets. Het is voorgoed
verleden tijd.
Er groeit geen klaproos meer
waar nu de stadsbus rijdt.

Ik tel de dagen terug
toen hij gedolven werd
: een v.d. 1000 glimlachende
heiligen, die de stad
bevolkt moeten hebben, toentertijd.
Dat was toen de eieren
3 cent per stuk kostten
en men trouwde in het wit.

en toen God nog in een wolk zat
en zelf voor zijn gedichten zorgde.

Of ik nu goede gedichten schrijf
of niet, of ik nu 1 liter melk
of bier drink, of als
het ophoudt te regenen
En ga zo nog maar even door
- Het is een goedkoop thema
zoals ook lucht goedkoop is
maar onmisbaar,
ik weet het -

Mijn haren zullen schaarser,
m'n brilleglazen dikker
en m'n ogen kleiner worden.
Ook zal ik niet meer door
voor aanstormende auto's weg te sprinten
veilig de overkant bereiken.

Ik bedoel dichters
gaan ook dood. Iets anders
houd ik niet voor mogelijk