De Gids. Jaargang 128

Elisabeth Eybers Ode aan kontroleur de Laar

Meneer de Laar, belastingkontroleur,
wys my met kleinste tydverlies die deur:
Soek eers die juiste syfers en kom terug.’
Hy draai sy hegemoniële rug
en ek wat trap-af strompel mompel: stik
voor ek weer skrompel voor jou leenheerblik.
(Blote bravado. Binne 'n dag of tien
sal hy my, nederig-ingelig, terugsien)
Meneer de Laar, dit was jou beste uur
toe jy my traanblind, stotterend wegstuur.
Jou skamper kommentaar gons agterna:
‘Allicht! U bent niet meer in Afrika.’
Meneer de Laar, my land het leemtes: daar
het ek jou soortgelyke nooit gewaar...
Miskien vanweë my huid? Ek dink bevrees:
so voel dit dus om Gam se kind te wees.
Meneer de Laar, ek wil geen skuld ontduik
maar gee jou met jou wantroue gelyk
betreffende transaksies waarvan ek
geen syfers vir jou skema kan verstrek.
Jy kan dit ook nie help dat jy hier sit
en nou en dan nog mymer oor geluk
en jou vergoeding uit my gasie vra.
As ek kan eet en klere het om te dra
- my bloed loop nog stroomop in jou klimaat -,
eens in die maand 'n boek koop of 'n plaat
mag jy jou ryklik van die res bedien
en hoe ons uitkom moet elkeen maar sien.
Die keurigste vereffening kos pyn,
meneer de Laar, of vindt u het wel fijn?